ម្ភៃឆ្នាំ​ ក្នុង​ផ្នត់​គំនិត​ថ្មី!



ថ្ងៃ​នេះ​ ជា​ថ្ងៃ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​អាយុ ២០ឆ្នាំ។ ក្នុង​រយៈ​ពេល ២០ឆ្នាំ ស្មើ​នឹង​​ ៧៣០០ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំ​បាន​យល់​ដឹង​យ៉ាង​ច្រើន​ពី​បញ្ហា​ជីវិត​ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​ប្រទះ។ មក​ដល់​ពេល​នេះ​ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្តយ៉ាង​ខ្លាំង​ ​ព្រោះ​​ខ្ញុំ​បាន​ស្គាល់​មនុស្ស​ល្អ​ៗ​ជាច្រើន នៅ​ជុំ​វិញ​ខ្លួន​ខ្ញុំ ដែល​តែង​តែ​ជួយ​​បង្ហាត់​បង្រៀន​ និងផ្ដល់​ឱកាស​ ព្រមទាំង​អធ្យាស្រ័យដល់​ខ្ញុំ​​។ តាំង​ពី​តូច រហូត​ដល់​បច្ចុប្បន្ននេះ ក្រៅ​ពី​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​មាន​មិត្ត​ភក្តិ​ល្អ​ៗ មាន​បងៗ និង​មាន​លោក​គ្រូអ្នក​គ្រូ​ជា​ទី​គោរព​ស្រឡាញ់​​ជា​ច្រើន​ ដែល​ចូលចិត្ត​ខ្ញុំ​។ មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​តែង​តែ​ឃើ​ញ​ខ្ញុំ​សប្បាយ​រីករាយ​រហូត ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​មិន​មែន​សប្បាយ​គ្រប់​ពេល​នោះ​ទេ។ ខ្ញុំ​ជា​ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់​កើត​ក្នុង​គ្រួសារ​មួយ​ ដែល​មាន​ជីវភាព​សមរម្យ ដែល​មាន​ម្ដាយ​ជា​អាជីវករ​ម្នាក់​។ ក្នុង​វ័យ​២០ឆ្នាំ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​​មេរៀន​ជា​ច្រើន​ ទាំង​ការ​សិក្សា ការ​ងារ និង​ការ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ផ្សេងៗ។

ការ​សិក្សា​

សម្រាប់​ការ​សិក្សា ខ្ញុំ​ជា​សិស្ស​ម្នាក់ ដែល​រៀន​សមរម្យ និង​សាមញ្ញម្នាក់​។ ពី​ថ្នាក់​ទី​១ រហូត​ដល់​ថ្នាក់​ទី​១២ ខ្ញុំ​តែង​តែទទួល​ចំណាត់​ថ្នាក់ក្រោម​​លេខ១០​។ ពេល​ខ្ញុំ​នៅ​រៀន ខ្ញុំ​តែង​តែ​ចង់​បាន​ចំណាត់ថ្នាក់​តិចៗ ព្រោះ​បើ​ខ្ញុំជាប់​លេខ​ច្រើន ខ្ញុំ​ខ្មាស​គេ។ ម៉្យាង​ទៀត​ កាល​នៅ​រៀន​វិទ្យាល័យ​ ខ្ញុំ​ចូលចិត្ត​ធ្វើ​ជា​ប្រធាន​ថ្នាក់​គេផង​ដែរ​​។ ​ពេល​នៅ​ក្មេង ​ខ្ញុំ​ដឹងថាខ្ញុំ​ត្រូវ​រៀន​អ្វី​ ព្រោះ​ក្ដី​ស្រមៃ​តាំង​ពី​កុមារ​ភាព​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ចង់​ក្លាយ​ជា «អ្នក​សារព័ត៌មាន​ដ៏​ល្បី​ម្នាក់»។  រហូត​ចប់​វិទ្យាល័យ ខ្ញុំ​បាន​ចូលរៀន​នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ។ ការ​សិក្សា​ខ្ញុំ នៅ​សាកល​វិទ្យាល័យ​វិញ គឺ​សមរម្យ​ដូច​គ្នា មិនពូកែ​ពេក ជា​សិស្ស​សាមញ្ញម្នាក់ដដែល​។

ការងារ

ក្នុង​វ័យ​ ១៨​ឆ្នាំ ខ្ញុំ​មាន​សំណាង​បាន​ចូលធ្វើការ​ជា​អ្នក​ហាត់​ការ​ នៅ​គេហទំព័រ​ថ្មីៗ។ នេះ​ជា​សំណាង​ដ៏​ធំ​សម្រាប់​ខ្ញុំ ព្រោះ​ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​ទើបតែចូលរៀន​នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ​ មិន​ទាន់បាន ៣​ខែផង។ ខ្ញុំ​បានចូលធ្វើការ​ដំបូង​ ខ្ញុំ​បាន​សរសេរ​បទយកការណ៍​មួយ​ ដែល​សម្ភាស​និស្សិត​មក​រៀន​នៅ​ភ្នំពេញ «និស្សិត​ដែល​មក​រៀន​នៅ​ភ្នំពេញ​តែងតែ​ឈឺក្បាល​លើ​បញ្ហា​សុវត្ថិភាព ចរាចរណ៍ និង​ថវិកា​» https://thmeythmey.com/?page=detail&id=37586 ខ្ញុំ​មិន​ធ្លាប់​ដើរ​សម្ភាសគេ​ពី​មុន​ទេ។ ប៉ុន្តែ​នេះ ជា​ចំណុច​ដែល​អាច​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឈាន​ជើង​ក្នុង​អាជីព​អ្នក​កាសែត នា​គ្រា​ខ្ញុំ​រៀន​ឆ្នាំ​ទី១ វគ្គទី១។ 

ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ចំណេះដឹង​ពី​សារព័ត៌មាន​ថ្មីៗជា​ច្រើន ដែល​មាន​បង​ៗសហការី និង​លោកគ្រូៗ ដែល​បាន​បង្ហាត់​បង្រៀន​ខ្ញុំ និង​ផ្ដល់​ឱកាស​ដល់​ខ្ញុំ​។ ខ្ញុំ​មាន​ឱកាស​បាន​ចុះ​យក​ព័ត៌មាន​នៅ​តាម​ស្ថាប័ននានា​ មាន​ឱកាស​ជួប​សម្ភាសជាមួយ​រដ្ឋមន្រ្តី មាន​ឱកាស​ចុះ​តាម​ខេត្ត​ មាន​ឱកាស​ស្វែង​យល់​ពី​វិស័យ​ព័ត៌មាន ស្រប​ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​រៀន បានធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ងាយ​ស្រួល​ក្នុងការ​ស្រាវជ្រាវ​ឯកសារ​មេរៀន​ផ្សេងៗ។ មកពេល​នេះ ខ្ញុំបាន​ធ្វើការ​នៅ​ទីនេះ ជិត​២​ឆ្នាំ​ហើយ។

តែថ្ងៃនេះ ខ្ញុំ​បានចូលដល់វ័យ២០ឆ្នាំហើយ ទោះបីមុខខ្ញុំចាស់ក៏ដោយ ខ្ញុំ​ត្រៀមខ្លួន​រួចហើយ​សម្រាប់ជីវិត​ថ្មី ទាំង​អត្តចរិត កាយវិការ និង​ពាក្យ​សម្ដី។ ទន្ទឹម​នឹង​នេះ ខ្ញុំ​មាន​គោល​ដៅ​ច្បាស់លាស់​រួច​ហើយ ថា​ខ្ញុំត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​បន្ត​។ អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​អាច​ផ្លាស់​ប្ដូរ ខ្ញុំ​នឹង​ផ្លាស់ប្ដូរ​ ដើម្បី​ការរីកចម្រើន​របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំសូម​គោរពថ្លែង​អំណរ​គុណ​ដល់​មនុស្ស​ល្អ​ៗ​ជាច្រើន​ដែល​តែង​តែជួយខ្ញុំ សូម​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ជួប​តែ​សេចក្ដីសុខ។

ជាពិសេសក្រុមគ្រួសារ​ទាំងសងខាង ដែលតែងតែលើកទឹកចិត្ត និងផ្គត់ផ្គង់ថវិកា ដល់ខ្ញុំ។ កាន់តែពិសេសជាងនេះ គឺម៉ាក់របស់ខ្ញុំ ដែលគាត់តែងតែផ្ដល់កម្លាំងចិត្តដល់ខ្ញុំគ្រប់ពេល៕

 

 



 

Comments