អ្នកផ្ទះខ្ញុំ៖ លក់ «ចាប់ហួយ» ហត់ ​ប៉ុន្តែ​ចំណេញ!



ជិត ១៧​ឆ្នាំ​ហើយ ដែល​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ ប្រកប​របរ​លក់​ចាប់​ហួយ (មិនមែន​កូន​អ្នកលក់ចាប់ហួយ​ទេ គឺ​ប្អូន​អ្នកលក់ចាប់​ហួយ)។ ​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​​លក់​ «ចាប់​ហួយ​»​ តាំង​ពី​មាន​ទំនិញ​តិច រហូត​ដល់ច្រើន។ ពី​ដំបូង​ផ្ដើម​ចេញ​ពី​លក់​ផ្លែឈើ ដាក់​​ក្នុង​ទូរកញ្ចក់​តូច​មួយ ដែល​មាន​ផ្លែឈើដូចជា ឪឡឹក, អំពៅ, ស្វាយ និង​ម្នាស់ជាដើម។ ក្រោយ​មក​ទៀត របរ​នេះ ចេះ​តែ​រីកបន្តិច​ម្ដង​បន្តិច​ម្ដង​ គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​ លក់​គ្រឿង​កំប៉ុង​ (ទឹក​ក្រូច,ទឹក​ផ្លែឈើ និង Beer) និង​ទំនិញ​ផ្សេង​ទៀត​។ ដោយសារតែ​​​តម្រូវ​ការ​របស់​អ្នក​ទិញ​មាន​ច្រើន ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ ក៏​បន្ត​លក់​ទំនិញ​​សឹង​គ្រប់​មុខ ហើយ​យូរ​ៗទៅ ផ្ទះ​ខ្ញុំ​មាន​ទំនិញ​ច្រើន រួម​មាន បន្លែ, សាច់, ផ្លែ​ឈើ, អង្គរ, គ្រឿង​ទេស, គ្រឿងកំប៉ុង, គ្រឿង​ក្រអូប, ចាន​ឆ្នាំង និង​អ្វី​ច្រើន​ទៀត។


ពន្យល់ពាក្យ «ចាប់​ហួយ​» (កុំសើច ហាហា)

ពាក្យថា «ចាប់​ហួយ» ស្ដាប់​ទៅ​ដូច​ធម្មតា ប៉ុន្តែ​បើ​តាម​វចនា​នុក្រម​សម្ដេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត «ចាប់ហួយ» មានន័យ​ថា «ការលក់ទំនិញរាយរងនេះខ្លះនោះខ្លះប៉ប៉ះប៉ប៉ុន ។ លក់ដូរចាប់ហួយ របរជំនួយ នៃការទ័លក្រ ចំណេញតិចតួច ស្ដើងស្ដួចតែល្អ រាប់ជាអម្រ សន្សំធនធាន ។ ដំបូងស្ដួចស្ដើង ប៉ើករ៉ើកប៉ើងរ៉ើង យូរទៅតែងបាន ទ្រព្យធនក្រាស់ក្រែល ឡើងជាអ្នកមាន ការអត់ការឃ្លាន ក៏ឃ្លាតចេញឆ្ងាយ»។

អាន​ទៅ​ដូច​ចង់សើច ពេល​ដែល​ពន្យល់​ពី​ពាក្យ​នេះ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ចង់​ប្រាប់ថា របរ​លក់​ចាប់ហួយ​នេះ ទោះ​ហត់​នឿយ​ តែវា​ជួយ​ច្រើន​ដល់​ជីវភាព​គ្រួសារ​ខ្ញុំ។ បើនិយាយ​ជា​រួម​ របរ​នេះ ជួយ​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំពេញ​មួយ​គ្រួសារ​ ​តែ​ម្ដង ព្រោះ​​គ្រប់​តម្រូវ​ការ​ ដូច​ជា​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​សម្ភារ ឬ​ចំណី​អាហារ គឺ​យើង​អាចប្រើ​ប្រាស់ ឬ​​ហូប​បាន​ដោយ​មិន​ចាំ​បាច់​ទៅ​ទិញ ហើយ​នេះ​ជា​ផ្នែក​មួយ​ដែល​ខ្ញុំ​​គិត​ថា​ចំណេញ។

ចំណេញ​តិច តែ​បាន​លុយច្រើន (១មុខៗបូក​ចូល​គ្នាទៅ ​បានលុយ​​ច្រើន)

ទោះ​បី​មុខ​របរ​នេះ ចំណេញ​តិច​តួច​ក្ដី ប៉ុន្តែ​នៅពេល​ដែល​យើង​លក់​ច្រើន​មុខ យើង​នឹង​អាច​ចំណេញ​ពី​មុខ​ទំនិញ​ដទៃទៀត​​បាន​ច្រើន​។ ទាក់​ទង​នឹង​ការ​ចំណាយ​វិញ អ្នក​លក់​ចាប់ហួយ​ត្រូវ​ការ​លុយ​បង្វិល​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក សម្រាប់​ទិញ​ទំនិញ​ផ្សេងៗ។ ម៉្យាង​ទៀត អ្នក​លក់ចាប់​ហួយ​ គេ​តែងតែ​លក់​ឥវ៉ាន់​ឲ្យ​បាន​គ្រប់​មុខ ព្រោះ​គេ​មិន​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​ទិញ​ រកអ្វី​ដែល​អត់ ណាមួយ​ប្រសិនបើ​កន្លែង​យើង​មិន​មាន​ទំនិញ​គ្រប់​មុខ​ដែល​គេ​ត្រូវ​ការ​ គេ​នឹង​មិន​មក​កន្លែង​យើង​ទៀត​ទេ។ បើ​និយាយ​ពី​ផ្ទះ​ខ្ញុំវិញ គឺ​ដូច​ផ្សារ​អ៊ីចឹង ព្រោះ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​មាន​លក់​គ្រប់​មុខ ដោយសារ​មិន​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​ទិញ​ទៅ​ណា​ឆ្ងាយ។ សម្រាប់​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​​ អតិថិជន​គោលដៅ គឺ​អ្នក​រោងចក្រ, អ្នក​ភូមិ និង​អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​កាត់តាម​ផ្លូវ​នេះ។ ចំណេញតិច គឺ​ទំនិញ​ខ្លះ​ចំណេញ​ត្រឹម​ ៥រយ ​រហូត​ដល់​៥ពាន់រៀល ទៅតាម​មុខ​ទំនិញ។

លក់ចាប់ហួយ នឿយ​ហត់

លក់​ «ចាប់​ហួយ» នឿយហត់ណាស់។ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ អ្នក​ផ្ទះ​ខ្ញុំត្រូវ​ក្រោ​ក​ពី​ព្រឹក​ព្រលឹម ដើម្បី​បើក​តូប និង​រៀប​ចំ​ឥវ៉ាន់ ចំណែក​ឯពេល​យប់​ក៏​អ៊ី​ចឹងដែរ ទម្រាំ​បាន​ដេក​ពូន​ គឺ​ជិត​ម៉ោង​ ១២ ព្រោះ​ត្រូវ​រៀប​ចំ​ឥវ៉ាន់ទុក និង​ត្រូវ​ទៅ​ផ្សារ​ទិញ​បន្លែ។ បើរឿង​ហូប​បាយវិញក៏អ៊ីចឹងដែរ ដោយសារ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ មានម្ហូប បន្លែ សាច់ ត្រី.... ត្រឹម​ម៉ោង ១២ ដល់ ម៉ោង​១​រសៀល ផ្ទះ​ខ្ញុំ​រៀបចំ​ឥវ៉ាន់ទុក ដោយយក​ត្រី សាច់ ដាក់ក្នុង​ធុង​ទឹក​កក ប៉ុន្តែ​អ្វីដែល​ខ្ញុំធុញ គឺ​អ្នក​ទិញ ភាគ​ច្រើន​មក​ទិញ​នៅម៉ោងនេះ មិនដឹង​ម៉េច​ដែរ គេចេះតែ​មក​ទិញ ហើយ​ម៉ោង​នេះ គឺ​ម៉ោង​បាយទឹក។ ពេល​ខ្លះ​កំពុង​ហូប​បាយ អ្នក​ទិញ​ស្រែក​ហៅ​ទិញ​ក៏មាន។ នេះហើយ​ជីវិត​អ្នកលក់ចាប់​ហួយ។  ហាហា....! តាម​ពិត​ទៅ​លក់ចាប់​ហួយ លក់ដាច់​មែន​ ប៉ុន្តែ​មិន​ដឹង​លុយ​ចំណេញ​នៅ​ឯណា​ទេ ព្រោះ​ត្រូវ​បង្វិល​ចុះ​បង្វិល​ឡើង​។

ទៅដើរ​លេង​បិទ​តូច ខាតលុយ

ងាក​មក​និយាយ​ពី​រឿង​បិទ​តូប​ ពេល​ដែល​ចង់ដើរ​លេង​។ ពេល​ទៅ​ដើរ​លេង​ គឺ​យ៉ាប់ណាស់ អ្នកលក់ចាប់ហួយ​ គិតអើយគិត​ បើបិទ​តូប​ គឺ​ខាត​លុយ។ ផ្ទះខ្ញុំ​បាន​ដើរ​លេង​ជុំគ្នា គឺ​បាន​តែ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ជាតិ​ធំៗ ដូច​ជា​បុណ្យ​ភ្ជុំបិណ្ឌ, ចូលឆ្នាំ ឬ​អុំទូក​ជាដើម ព្រោះ​បុណ្យ​ទាំង​នេះ គេ​ទៅ​លេង​ស្រុក​ អ៊ីចឹង​មិន​សូវ​មាន​អ្នក​ទិញ​ទេ ហើយ​អាច​ដើរ​លេង​បាន។ មួយ​វិញ​ទៀត អ្នក​លក់ចាប់​ហួយ ពេល​ទិញ​អ្វី​មួយ មិន​ដែល​យក​លុយ​ទៅ​ទិញ​ទាំង​អស់​នោះទេ ភាគច្រើន​គេ​ទិញ​បង់រំលស់។ នេះ​សម្រាប់ផ្ទះ​​ខ្ញុំ ហិហិ មកពី​អត់​លុយ​បាន​ទិញ​បង់​រំលស់។


លក់ «ចាប់ហួយ» ចំណេញ​លុយ​បង់សាលាកូន

បងស្រីខ្ញុំ និង​ស្វាមីគាត់ ពី​មុន​ជា​កម្មករ​រោងចក្រ តែ​ឥឡូវ​គាត់​ជា​ម្ចាស់​តូប​លក់​ចាប់​ហួយ​នេះ។ ត្បិត​គាត់​​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ធ្វើ​ការ ប៉ុន្តែ​គាត់​បាន​ប្រកប​របរ​នេះ ដែលអាច​ជួយ​ជីវភាព​គ្រួសារ​​បាន​ទាំង​មូល។ «កូន​ច្រើន​ ត្រូវ​បង់​សាលាក៏ច្រើន» លុយ​ចំណេញ​ពី​លក់​ចាប់ហួយ​ ត្រូវ​សន្សំបង់​សាលា​​ដើម្បី​កូន​រៀន តាំង​រដ្ឋ និង​ឯកជន។ រីឯខ្ញុំវិញ ពេល​ខ្លះ​ក៏​ខ្លី​លុយ​អ្នក​លក់​ចាប់​ហួយ​បង់សាលា​ដែរ (មិន​មែន​ហែក​កេរ្តិ៍ទេ គ្រាន់​តែ​ប្រាប់)។

លក់ចាប់ហួយចំណេញ ហេតុអ្វីខ្ញុំមក​ធ្វើ​អ្នក​កាសែត?

និយាយតាម​ត្រង់ បើ​ខ្ញុំ​ប្រឡង​ថ្នាក់​ទី១២ធ្លាក់ ប្រហែល​ខ្ញុំការ​ប្ដី​បាត់ហើយ​ ហិហិ ហើយ​ម៉ាក់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បើក​វីង​ដូរ​លុយ និង​វេរ​លុយនៅ​ផ្ទះ​​បាត់ហើយ ម៉្យាងទៀត ​​ប្រហែលជាខ្ញុំ​មានលុយ​ជាង​រាល់ថ្ងៃ​នេះ ហាហា។ ប៉ុន្តែ​វា​មិន​មែន​ជា​ក្ដី​ស្រមៃ​​របស់ខ្ញុំ​នោះទេ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ចង់​នៅ​តែ​មួយ​កន្លែង​ដូចលក់ដូរ​នៅ​ផ្ទះដែរ។ ខ្ញុំចូលចិត្ត​ដើរច្រើន ចង់ដឹង​ ចង់ស្គាល់ ចង់យល់ ជា​ពិសេស​គ្រប់រឿង ទើប​ខ្ញុំ​សម្រេច​ចិត្ត​មក​រៀន​ផ្នែក​សារព័ត៌មាន ហើយ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​កាសែត។ ខ្ញុំ​ទទួលស្គាល់ថា រកស៊ី​មាន​ជាង​ធ្វើការ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំចង់ធ្វើការ​ជាង​រកស៊ី ហាហា។ និយាយចឹង​រាល់ថ្ងៃនេះខ្ញុំជាអ្នកលក់ (ទឹក​ឃ្មុំ, ម្សៅពន្លៃ និង​រមៀត) ហិហិ។ សរសេរ​យូរៗទៅ មិនដឹង​បានន័យថា​ម៉េចទេ អាន​ត្រឹម​នេះ បាន​ហើយ ប៉ុន្តែ​ចង់​ប្រាប់​ថា លក់ «ចាប់ហួយ» ហត់ តែ​ចំណេញ​ច្រើន៕ បាយបាយ ជម្រាប​លា...









Comments